Read the English version here.
Met welke insteek begon je aan dit programma?
Ik begon vanuit het standpunt dat hedendaagse dans dood is. En dan bedoel ik de West-Europese manier van bewegen, vasthangend aan de namen van een hoopje bekende choreografen. Natuurlijk maken zij nog steeds dubbel en dik deel uit van contemporary, maar de stijl is zo geëvolueerd, dat het eerder een overkoepelende merknaam geworden is van een heel gamma aan substijlen, of vleugels zoals ik ze liever noem.
Volgens mij is deze uitbreiding al lang aan de gang. William Forsythe beïnvloedde hedendaagse dans met ballet, Trisha Brown met postmoderne bewegingen en de invloeden van danstheater hebben we aan Duitse choreografen als Pina Bausch te danken.
Nu de merknaam zo uitgebreid is, voelt het alsof we eindelijk de letterlijke beschrijving van hedendaagse dans vertegenwoordigen: de dans van vandaag. En dat mooie web van interpretaties wilde ik weerspiegeld zien in het programma van Out of the Toolbox.
Hoe moet ik me dat web inbeelden?
Ik zie het als een soort moodboard, een mindmap waarin alle deeltjes terugleiden naar een centrum, maar toch een eigen unieke vleugel vertegenwoordigen. Ik zie mezelf als het centrum, omdat ik curator ben, maar ook omdat ik mezelf als een polyvalente docent zie en ik veel verschillende danstalen begrijp.
Omdat het een web is, kan je zowat iedereen zowel naast als tegenover elkaar plaatsen. Douglas Becker en Libby Farr vertrekken bijvoorbeeld allebei vanuit ballet, maar Douglas’ benadering is improvisatie en die van Libby is anatomie en body work.
Tegenover hen kan je Colas Lucot en Rafaela Sahyoun zetten, op basis van leeftijd dan. Colas is opgeleid door mijzelf, dus hij is second generation: zijn benadering is een interpretatie van mijn interpretatie. Mijn interpretatie van hedendaagse dans komt dan weer grotendeels overeen met die van Tijen Lawton. We zeggen dezelfde stuff, maar op een heel andere manier. Iedereen is tegelijk tegenovergesteld en overeenkomend.
Hoe selecteerde je de docenten?
Eerst en vooral keek ik naar de unieke sfeer bij Danspunt: een mix van serieus werk, veel fun en alle soorten mensen. Ik wilde dat het docententeam die mix representeerde: belangrijke figuren, maar ook jonge opkomers die hun praktijk aan het uitbouwen zijn.
Ik begon te kijken in mijn eigen netwerk. Ik heb het geluk gehad veel ervaring te kunnen opdoen. Met Renate Graziadei, Aleksandra Janeva Imfeld en Douglas werkte ik al samen, ik gaf les aan de zijde van Libby, Colas is mijn partner en geeft les vanuit mijn syllabus, met Rafaela en Tijen heb ik zeer goed contact en Maya Dalinsky is een vriendin van mij.
Elk van hen is een spin in het web van hedendaagse dans en investeert zoveel in een eigen praktijk of pedagogie. Dat en het feit dat ze simpelweg allemaal erg getalenteerd en lief zijn, zorgde voor hun plekje in het programma.
