Elke maand vragen we een dansdocent, performer of maker wie of wat hen inspireert. Manou Selhorst (26 jaar) heeft een achtergrond in Flamencodans en heeft al een diploma theaterwetenschappen op zak. Momenteel rondt ze haar laatste jaar af van de opleiding regisseur en theaterdocent aan de Toneelacademie in Maastricht. Over drie maanden gaat haar afstudeervoorstelling Maître Nageur in première bij Arca Theater in Gent. Via MaakPlaats, de residentiewerking van Danspunt, repeteert ze wekelijks met haar performers en onderzoeken ze samen thema’s als verlangen en vergane glorie. Het resultaat wordt een kruisbestuiving tussen dans en theater.
Legacy Pina Bausch
Pina Bausch is bij uitstek de moeder van het danstheater. Intuïtie heeft een plaats in haar maakprocessen en vervolgens nemen emotie en expressie een belangrijke plek in. Ik zag de film One Day Pina Asked…, van Chantal Akerman, waarin de verteller benadrukt dat deze film meer is dan een documentaire over haar werk; “Het is een reis door haar wereld, door haar onvermoeibare zoektocht naar liefde.”
De esthetiek van de voorstelling Kontakthof, was voor mij ook een grote bron. Ik hecht zelf veel belang aan esthetiek in mijn werk. Ik zoek schoonheid op, maar zoek daarnaast naar iets om dat schone te weerleggen. Ik hou ook van spanning in een beeld, een suggestie van iets dwingend of zelfs iets onnatuurlijks. Zo maakte ik een tijd geleden, in het kader van mijn opleiding, een performance waarin een knappe jonge vrouw op macabere wijze dode benen verzamelt die ze verzorgt en serveert; elk been vertelt een ander verhaal.
“Doudou”
Misschien wel de grootste bron en uit het leven gegrepen is mijn grootmoeder, Adinda Pauwels. Ze woont al veertig jaar in een hotel in Marokko en elk jaar zoek ik haar daar op. Naast het feit dat mijn grootmoeder in de jaren 70 en 80 veel interessante mensen kende en boeiende levensverhalen bezit, wil ik al lang iets doen met dat hotelleven. Het blijft iets vreemds; verblijven in een paradijselijk luxehotel met constante bediening en badmeesters.
Voor mijn voorstelling, Maître Nageur, laat ik mijn eigen fantasie erop los en bedenk welke verhalen deze plek draagt. Zo werk ik bijvoorbeeld met het perspectief van de badmeester; wat als de badmeester een voyeur is? Ervan geniet om de lichamen dagelijks te bestuderen. Zijn het dan de hotelgasten die de badmeester dienen in plaats van omgekeerd?
Daarnaast wil ik vooral de tragiek van zo’n plek naar boven brengen. De mensen die daar te gast zijn hebben iets triest en er heerst ongelijkheid binnen het systeem van zo’n hotel. Ik ben nieuwsgierig naar welke vragen dit oproept bij een publiek.
