Ode aan
Mijn grootste inspiratiebron is wellicht mijn huidige docent Dries Verstreepen. Verschillende trucjes die ik van hem geleerd heb, oefen ik ook met mijn eigen leerlingen in mijn lessen. Een vaste volgorde; een opwarming, een paar oefeningen in het midden en een choreografie om af te sluiten, waarmee hij zijn lessen vormgaf, hanteer ik vandaag ook. Ik betrap mezelf erop dat ik soms bewegingen overneem, maar dan probeer ik deze naar mijn eigen hand te zetten. Het is mooi om te zien hoe bewegingen of gewoontes worden overgedragen.
Spotify
Tekst en emoties zijn onlosmakelijk verweven met elkaar. Ik vind het fijn om muziek te zoeken voor choreografieën via Spotify, want het juiste nummer zoeken is niet gemakkelijk. Ik blijf doorklikken tot ik een nummer vind dat me aanspreekt of me raakt. Zo kwam ik ooit uit op het nummer Koyaanisqatsi van Philip Glass. Een inheems begrip dat als vanzelf een thema schetste voor mijn dans.
Maskers
Voor een optreden liet ik me ooit inspireren door de film V for Vendetta van James McTeigue. Ik werkte met dezelfde maskers die de dansers uiteindelijk afzetten. Ik vond dit een mooie manier om te vertellen dat we in ons dagelijks leven ook vaak ‘maskers’ dragen.
Structuur
Ik wil in de eerste plaats mijn passie delen met mensen die net als ik graag dansen. Dankzij de basisopleiding dansdocent van Danspunt heb ik nu meer didactische kennis en maak ik gebruik van verschillende tools en handvaten om voor een groep te staan en anderen te begeleiden. Ik ben een echte chaoot en sindsdien is er meer structuur in mijn lessen; zo analyseren we bijvoorbeeld uitdagende bewegingen of pasjes uit de choreografieën op voorhand in korte oefeningen. Op die manier kan ik gerichter en efficiënter werken. Verder hadden we een fijn groepje docenten in spe. We houden nog steeds contact om elkaar te ondersteunen in onze lessen.
Tekst: Judith Van Oeckel